Οι σάτυροι μάλλον αποκοιμήθηκαν στην "Όμορφη σπηλιά" και ιδού το αποτέλεσμα... έγιναν ένα με τους σταλαγμίτες...
Οι Σάτυροι ήταν κατώτερα μυθικά όντα "δαίμoνες" της ελληνικής μυθολογίας, (πνεύματα των βουνών και των δασών), τους οποίους η Ποίηση και η Τέχνη τους απεικόνιζαν από τη μέση και πάνω σχεδόν ανθρωπόμορφους, φαλακρούς και με μυτερά αυτιά, με πόδια και ουρά τράγου, σε αντίθεση με τους Σειληνούς, των οποίων το κάτω μισό του σώματος έμοιαζε με αλόγου. Ήταν, όπως και οι Σειληνοί, υπηρέτες και σύντροφοι του θεού Διόνυσου, τον οποίον είχαν μεγαλώσει από παιδί. Αγαπημένη τους ασχολία ήταν το παίξιμο αυλού και κιθάρας, ο τρύγος και το μεθοκόπημα, αλλά και το κυνήγι των κοριτσιών , που αποτελούσαν όλα μαζί την προσωποποίηση της γονιμότητας της Φύσης.
Στα διάφορα έργα τόσο του λόγου όσο και της τέχνης εμφανίζονται θρασείς, πότες, ερωτομανείς με τις Νύμφες και εξαιρετικά φιλόμουσοι και χορευτές. Περιέργως ο Όμηρος δεν αναφέρεται σ΄ αυτούς. Αντίθετα ο Ησίοδος μνημονεύει αυτούς ως "γένος των κηφήνων", ενώ τους Σειληνούς τους αποκαλεί "ουτιδανούς" (=άχρηστους) και "αμηχανοέργους" (=τεμπέληδες). Άλλοι ποιητές τους Σάτυρους τους αποκαλούσαν "σκιρτόποδες", επειδή χόρευαν με σκιρτήματα, ή "γλευκόποτες" (=κρασοπότες), ή "κεραστές" (από τα κέρατα που έφεραν), ή αιγίποδες (=τραγοπόδαροι).
Οι Σάτυροι ήταν κατώτερα μυθικά όντα "δαίμoνες" της ελληνικής μυθολογίας, (πνεύματα των βουνών και των δασών), τους οποίους η Ποίηση και η Τέχνη τους απεικόνιζαν από τη μέση και πάνω σχεδόν ανθρωπόμορφους, φαλακρούς και με μυτερά αυτιά, με πόδια και ουρά τράγου, σε αντίθεση με τους Σειληνούς, των οποίων το κάτω μισό του σώματος έμοιαζε με αλόγου. Ήταν, όπως και οι Σειληνοί, υπηρέτες και σύντροφοι του θεού Διόνυσου, τον οποίον είχαν μεγαλώσει από παιδί. Αγαπημένη τους ασχολία ήταν το παίξιμο αυλού και κιθάρας, ο τρύγος και το μεθοκόπημα, αλλά και το κυνήγι των κοριτσιών , που αποτελούσαν όλα μαζί την προσωποποίηση της γονιμότητας της Φύσης.
Στα διάφορα έργα τόσο του λόγου όσο και της τέχνης εμφανίζονται θρασείς, πότες, ερωτομανείς με τις Νύμφες και εξαιρετικά φιλόμουσοι και χορευτές. Περιέργως ο Όμηρος δεν αναφέρεται σ΄ αυτούς. Αντίθετα ο Ησίοδος μνημονεύει αυτούς ως "γένος των κηφήνων", ενώ τους Σειληνούς τους αποκαλεί "ουτιδανούς" (=άχρηστους) και "αμηχανοέργους" (=τεμπέληδες). Άλλοι ποιητές τους Σάτυρους τους αποκαλούσαν "σκιρτόποδες", επειδή χόρευαν με σκιρτήματα, ή "γλευκόποτες" (=κρασοπότες), ή "κεραστές" (από τα κέρατα που έφεραν), ή αιγίποδες (=τραγοπόδαροι).
"'Ομορφη σπηλιά" ... άραγε τυχαία την ονόμασαν έτσι; .... ένα πλήθος γεωλογικών σχηματισμών μαλακών σαν πλαστελίνη τα περισσότερα ... χρώματα μοναδικά ... ένα γεωλογικά ολοζώντανο σπήλαιο ... αλλά δυστυχώς βιολογικά υποβαθμισμένο λόγω κάποιας ανθρωπογενούς παρέμβασης, την οποία και ερευνούμε ...(Μέρος 1ο) ... μια δύσκολη αποστολή σε μια πολύ δύσβατη περιοχή (όπως φαίνεται και στον χάρτη) με τους φίλους μου Καραγεώργο Χριστόφορο , Καραγεώργο Γιώργο και τον 12χρονο Καραγεώργο Σεραφείμ...(28-05-2014) 12,7 βαθμοί Κελσίου στα 1240 μέτρα υψώμετρο και υγρασία 100%
Η ζωή στην "Όμορφη σπηλιά" στο όρος Κανάλας Βάλτου στα 1250 μέτρα με υγρασία σχεδόν 100% και θερμοκρασία στις 28-5-2014 στις 10 π.μ. 12,7 βαθμούς Κελσίου ... ήταν σχεδόν ανύπαρκτη... περισσότερο νόμιζες ότι βρίσκεσαι σε εκτροφείο κουνουπιών πάρα σε σπήλαιο...είδαμε σε όλες τις αίθουσες (5 σε αριθμό) μόνο 1 νυχτερίδα, ένα οστό μεγάλου ζώου πιθανώς αρκούδας και μερικά εκατομμύρια κουνουπιών !!!.... αναμενόμενο διότι σχεδόν όλο το σπήλαιο ήταν γεμάτο με καρβουνιασμένα ξύλα πιθανόν μετά από μια οργανωμένη προσπάθεια "καπνίσματος" του σπηλαίου και ολικής εξόντωσης των παντός είδους ζώου που ζούσε σε αυτήν...
